Behalve dan misschien een heus taartenbuffet, en dan wel als afsluiter van opeenvolgende feestmaaltijden (meervoud dus). De zoetekauwen onder de aanwezigen, zoals ikzelf, waren dan ook uiterst in hun nopjes met het ultieme dessert dat Jo tevoorschijn toverde.

Drie prachtige taarten. Van suiker, peer en kaas. De enige die wat minder enthousiast op en neer sprong bij het zien van dit laatste gerecht, was blogger en fotograaf van dienst, Thomas Van de Water (www.filet-pur.be). “Ik heb het niet zo met zoete dingen. Geef mij liever iets hartigs, of als ik echt mijn zin mag doen: iets Oriëntaals.” Thomas kan aardig overweg met het fornuis en het fototoestel. Een foodblog die beide combineert, is voor hem daarom de ideale hobby. (Al kan je met een kookboek in de maak nog nauwelijks spreken van een hobby.) Of de gerechten die de revue passeerden hem geïnspireerd hebben? “Jazeker. De gefrituurde sprot was wat mij betreft een schot in de roos, en het soepvleesgerecht staat met stip op mijn to do-lijst.” Of dat wil zeggen dat hij nu overtuigd is van de kwaliteit van onze streekproducten? “Absoluut, maar dat was ik al. Ik weet intussen wel waar naartoe voor mijn ingrediënten, en dat mag best even rijden zijn. Voor een pot goede mosterd bijvoorbeeld, moet ik in Leuven zijn. Voor een glas lekker bier in Mechelen (Gouden Carolus). En voor een bussel asperges bij mij thuis om de hoek.”

Terwijl hij uitweidt over gerechten die hij met die producten al eens heeft gemaakt, en nog wil maken, prikt hij achteloos in zijn stuk kaastaart. Het smaakt hem niet, terwijl ik er niet genoeg van krijg. De hele dag heb ik genoten. Van de bevroren room tot de Duchesse de Bourgogne en uiteindelijk de suikervlaai. Daarom, een welgemeende ‘bedankt Jo’! Bedankt bloggers, bedankt vrienden en familie van de bloggers. Voor het heerlijke eten, het mooie decor en de gezellige babbels. 

Tot de volgende,

Nele

Taarten: Hoegaardse suikervlaai, Avelgemse perentaart en Kaastaart uit de Druivenstreek