Het is meestal eenvoudig gebak dat zowel door de huisvrouwen als door de bakkers bereid werd. Ze werden zelfs vereeuwigd door de oude Vlaamse meesters zoals Breughel. Een aantal bereidingen hebben de tand des tijds doorstaan en zijn echte regionale specialiteiten geworden. Het Liers vlaaike is uniek in zijn soort, dit type van gebakje kent in België geen gelijke. Felix Timmermans, beroemd Vlaams schrijver, nam het Liers vlaaike op in zijn lofzang “Schoon Lier” uit 1925.
De Lierse bakkers hielden de traditie van het Liers vlaaike in ere. Het recept en de know-how is zo stadsgebonden dat het gebakje nooit buiten Lier werd gebakken. De Lierse bakkers verkochten het wel buiten de stadsgrenzen bijvoorbeeld op markten in Antwerpen.

Het Liers Vlaaike is al meer dan 300 jaar oud. Dat het Liers vlaaike zijn oorsprong vindt, zo dicht bij de havenstad Antwerpen kan geen toeval zijn. De typische smaak van het Liers vlaaike wordt gedomineerd door de 4 kruidenmengeling en de kandijsiroop. Deze ingrediënten waren steeds voor handen dankzij de nabijheid, op 20km, van de havenstand Antwerpen. De nabij gelegen havenstad Antwerpen was bekend voor haar suikerproductie, het aangevoerde suikerriet werd er ter plaatse verwerkt tot kandijsuiker en kandijcassonade.  De kandijsiroop waarvan sprake is het restproduct van de kandijsuikerproductie en wordt in heel wat Vlaams gebak als zoetstof gebruikt. Daarnaast was Antwerpen één van de belangrijkste Europese aanvoerhavens van Oosterse kruiden.

In 1999 richten de bakkers samen met de stad Lier de Orde van het Liers Vlaaike op om de kwaliteit van de taartjes en de specificiteit van het product te blijven garanderen. De stad is ruim vertegenwoordigd in de Orde en zorgt mee voor de promotie van dit lokaal erfgoed.  Op 6 juli 2010 diende de Orde aanvraagdossier in voor een Europese erkenning. Drieënhalf jaar later heeft de Europese Commissie haar akkoord gegeven en prijkt het Liers vlaaike op de lijst met Beschermde Geografische Aanduidingen (BGA).

Lees meer over het recept HIER